Grensoverschrijdend arbeidsrecht

Daarbij moet je natuurlijk denken aan allerlei arbeidswetten en arbeidsrechtelijke zaken zoals het wettelijk minimumloon, cao beloning, harde kern bepalingen, de Detacheringsrichtlijn en de implementatie daarvan in Nederland via de Wet arbeidsvoorwaarden grensoverschrijdende arbeid binnen de EU, de befaamde Waadi-registraties, de problematiek rondom uitzenden en inlenen, zelfstandigen (‘ZZP-ers’), de platformeconomie etcetera.

Helaas lopen wet- en regelgeving – ook in Nederland – mijlenver op de realiteit achter. Werk, arbeidsvoorwaarden en ‘immigratie’ (ook van EU-onderdanen wat eigenlijk geen immigratie is) zijn sterk gepolariseerd en gepolitiseerd. De politieke wil (of meerderheid) ontbreekt vaak. Dus moeten we actuele problemen zien op te lossen met vaak antieke wet- en regelgeving. En dat gaat ons prima af.

Ook onvermijdelijk in dit tijdsgewricht, is de toenemende juridisering van arbeidsverhoudingen met een enorme toename van de administratieve lasten. Ook daar proberen we als kantoor zoveel mogelijk een mouw aan te passen. Het moet immers wel werkbaar blijven. Dat vraagt om slimme oplossingen. En daar zijn we goed in.

Waar mogelijk pakken we het zelf op. Maar als het ook maar een beetje buiten onze expertise zou kunnen liggen, schakelen we meteen met andere specialisten. Denk aan pensioenrecht (heel actueel in Europese context), fiscale en sociaalzekerheidsrechtelijke zaken. Maar we werken ook dagelijks met buitenlandse collega’s. Daar zijn we open en transparant over en kosten worden zonder enige opslag doorbelast. Want advocaten die meer dan pakweg twee onderscheiden rechtsgebieden beheersen bestaan niet. Wat ze ook beweren. Deze tijd vraagt om specialisatie met een grote kennisdichtheid. En ook dat gaat voorlopig niet meer weg.